2 Eylül 2010 Perşembe

Gecmiste Yasamak Uzerine

Gecmiste yasanmiyor evlat..Tum hatam budur belki. Gecmiste yasamak ama hep gecmiste. Gecmiste yasanan, tekrarlayan aksiliklerin yeniden yeniden karsima cikacagini sanmak. Ama gecmiste yasanmiyor. Aniden, isik hiziyla, bir anda aklima dustu. Sanki bir aydinlanmaydi. Hersey iyi olacak sacmaliklarinda degilim. Ama gecmiste yasanmiyor. Atalariyla gurur duyan, ama bugun geri kalmislik endeksinde Afrika ulkeleriyle ayni kulvarda olan salaklardan ne farkim kalir ki o zaman. Sen kendinden ibaretsin. Tabiki cok uzucu, birilerine yuru ya kulum diyen evrenin,( donem donem uc ya kulum, bosver yuruyerek vakit kaybetme dedigi insanlara ve onlarin turlu dangaliklarina sahit olmusumdur, ki bu apayri bir yazi konusu olur) digerlerini bu kadar hirpaliyor olmasi. Hatta uzucuden ote, sinir bozucu. Cok cok kizginim ben zaten herseye.

Birgun demistim O.ye, soyle bir tanrinin yakasindan yapissam, Neden desem, silkelesem hirsim gececek. O.'nun cevabi, Anilcan ya silkeleyecek, yakasina yapisacak kimse yoksa n'olacak?

Yasayalim, gorelim...Baska gercek yok! Yasiyor olmaktan baska gercek yok. Kronik umutsuzluk teshisi koydum kendime. Ama napayim, icimden boylesi geliyor. Tamam, kendim yapi olarak depresif bir modelim ama durup dururken de bu kadar sizlaniyor olamam heralde. Neyse...Birak, bu konu da daginik kalsin, diger bir cok konu gibi...

Olmainca olmuyor, kismetten ote gitmiyor gibi gercekleri kabul ettim yas kemale erince. Hakikaten, olmayinca olmuyor.

Aman diyorum kendime, aklini siktimin salagi sana mi kaldi bunlari dusunmek? Yuru git isine deveeeee!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder