Susarak yasamayi ogreniyorum. Suskunlugum o yuzden...Gececek biliyorum. Canim cok yaniyor, icim aciyor, sanki parca parca etimi kopariyorlar, nefes alamazmisim gibi oluyor. Biliyorum ama, hepsi gececek...Hepsi gececek ve kaldigi yerden devam edecek hayat, kalanlar icin. Ben hep kalanlardan olurum, birileri gider, ben sadece arkalarindan bakmakla yetinirim. Bir kere, sadece bir kere, sadece bir kere, sadece bir kere, sadece bir kere istiyorum. Bir dilegim var sadece...Ama olmaz biliyorum.
Yorgunum, caresizim, el kapilarinda bicareyim...
Buyuk usta Marquez'in sozu geliyor aklima, O oyku artik gecmiste kaldi, simdi onemli olan bir sonraki. Ya ben neyi bekliyorum usta?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder